دارماشتدیم

شرح تصویر:

این عنصر بسیار پرتوزا است و به همین دلیل از یک مدل اتمی انتزاعی و دنباله‌های ذرات زیراتمی در این تصویر استفاده شده است.

شکل ظاهری:

دارماشتدیم فلزی بسیار پرتوزا است که تا به حال فقط تعداد کمی از اتم‌های آن ساخته شده است.

کاربردها:

دارماشتدیم در حال حاضر فقط در پژوهش‌های علمی کاربرد دارد.

نقش زیست‌شناختی:

دارماشتدیم نقش زیست‌شناختی مشخصی ندارد.

فراوانی طبیعی:

دارماشتدیم عنصری ساختۀ دست بشر است که تا به حال فقط تعداد کمی از اتم‌های آن ساخته شده است. برای ساختن اتم‌های این عنصر، اتم‌های نیکل و سرب در شتاب‌دهندۀ یون‌های سنگین وارد فرایند هم‌جوشی می‌شوند.

پانزده ایزوتوپ برای دارماشتدیم در محدوده ۲۶۷ تا ۲۸۱ شناخته شده است که سنگین‌ترینِ آنها با نیمه‌عمر چهار دقیقه، بیشترین طول عمر را دارد.

در مؤسسه مشترک تحقیقات هسته‌ای (JINR) در دوبنا روسیه و همچنین مؤسسه تحقیقات هسته‌ای یون‌های سنگین (GSI) در دارم‌اشتات آلمان تلاش‌های زیادی برای ساختن عنصر شماره ۱۱۰ شد، اما همه این تلاش‌ها ناموفق بود. پس از آن، آلبرت گیورسو و گروهش در آزمایشگاه ملی لارنس برکلی (LBNL) کالیفرنیا ایزوتوپ ۲۶۷ را از بمباران بیسموت با کبالت به‌دست آوردند، ولی نتوانستند درستی یافته‌هایشان را با قطعیت اثبات کنند.

در سال ۱۹۹۴ میلادی گروهی به سرپرستی یوری اوگانسیان و ولادیمیر یوتیونکوف در JINR، از بمباران پلوتونیم با گوگرد، ایزوتوپ‌ـ۲۷۳ را ساختند. همان سال، گروهِ پیتر آرمبروستر و گاتفرید مونسِنبرگ در GSI سرب را با نیکل بمباران کردند تا ایزوتوپ ۲۶۹ سنتز شود. شواهد گروه دوم معتبرتر تشخیص داده شد و مورد تأیید دیگران در سراسر جهان قرار گرفت. به این ترتیب این گروه اجازه نام‌گذاری عنصر شمارۀ ۱۱۰ را دریافت کرد.

 

شعاع اتمی ناپیوندی (Å): نامعلوم	شعاع کووالانسی (Å): ۱/۲۸
الکترون‌خواهی (kJ/mol): نامعلوم	الکترونِگاتیویته (مقیاس پاولینگ): نامعلوم

انرژی‌های یونش	اول	دوم	سوم	چهارم	پنجم	ششم	هفتم	هشتم
kJ/mol	-	-	-	-	-	-	-	-

حالت‌های اُکسایش معمول: نامعلوم

ایزوتوپ‌ها:

ایزوتوپ	جرم اتمی	فراوانی طبیعی (٪)	نیمه‌عمر	شیوه واپاشی
281Ds	۲۸۱/۱۶۵	-	۱۳ ثانیه	sf

داده‌ها:

W. M. Haynes, ed., CRC Handbook of Chemistry and Physics, CRC Press/Taylor and Francis, Boca Raton, FL, 95th Edition, Internet Version 2015, accessed December 2014

Tables of Physical & Chemical Constants, Kaye & Laby Online, 16th edition, 1995. Version 1.0 (2005), accessed December 2014

J. S. Coursey, D. J. Schwab, J. J. Tsai, and R. A. Dragoset, Atomic Weights and Isotopic Compositions (version 4.1), 2015, National Institute of Standards and Technology, Gaithersburg, MD, accessed November 2016

خواص و کاربردها:

John Emsley, Nature’s Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements, Oxford University Press, New York, 2nd Edition, 2011

Thomas Jefferson National Accelerator Facility - Office of Science Education, It’s Elemental - The Periodic Table of Elements, accessed December 2014

تاریخچه:

Elements 1-112, 114, 116 and 117 © John Emsley 2012. Elements 113, 115, 117 and 118 © Royal Society of Chemistry 2017