شرح تصویر:

تصویر کلمۀ «دوبنا» را با خط سیریلیک روسی نشان می‌دهد؛ شهری در روسیه که نام این عنصر از آن گرفته شده است. در زمینه یک «ذرۀ فرکتالی» انتزاعی تصویر شده است.

شکل ظاهری:

دابنیم عنصر بسیار پرتوزایی است که تا به حال فقط تعداد کمی از اتم‌های آن ساخته شده است.

کاربردها:

دابنیم در حال حاضر فقط در پژوهش‌های علمی کاربرد دارد.

نقش زیست‌شناختی:

دابنیم نقش زیست‌شناختی مشخصی ندارد.

فراوانی طبیعی:

دابنیم در طبیعت وجود ندارد. این عنصر فرااورانیم از بمباران کالیفرنیم‌ـ۲۴۹ با هسته‌های نیتروژن‌ـ۱۵ ساخته می‌شود.

در سال ۱۹۶۸ میلادی، گروهی به سرپرستی گئورگی فلروف در مؤسسۀ مشترک تحقیقات هسته‌ای (JINR) امریسیم را با نئون بمباران کردند و ایزوتوپی از عنصر شمارۀ ۱۰۵ را به‌دست آوردند. در سال ۱۹۷۰ میلادی نیز گروهی به سرپرستی آلبرت گیورسو در آزمایشگاه لارنس برکلی آمریکا، کالیفرنیم را با نئون بمباران کردند و ایزوتوپ ۲۶۱ را به‌دست آوردند. اختلاف نظر بین این دو مؤسسه بالا گرفت و دو گروه اسامی متفاوتی به این عنصر دادند. روس‌ها آن را نیلزبوریم (neilsbohrium) نامیدند و آمریکایی‌ها هانیم (hahnium)، که هر دو از نام دانشمندان هسته‌ای سرشناس گرفته شده بود.

سرانجام مجمع بین‌المللی شیمی محض و کاربردی (IUPAC) تصمیم گرفت این عنصر دابنیم نامیده شود.

 
شعاع اتمی ناپیوندی (Å): نامعلوم
شعاع کووالانسی (Å): ۱/۴۹
الکترون‌خواهی (kJ/mol): نامعلوم
الکترونِگاتیویته (مقیاس پاولینگ): نامعلوم
انرژی‌های یونش اول دوم سوم چهارم پنجم ششم هفتم هشتم
kJ/mol -  -  -  -  -  -  -  -

حالت‌های اُکسایش معمول: نامعلوم

ایزوتوپ‌ها:

ایزوتوپ جرم اتمی فراوانی طبیعی (٪) نیمه‌عمر شیوه واپاشی
268Db ۲۶۸/۱۲۶ - ۱/۲ روز fs, EC

داده‌ها:

W. M. Haynes, ed., CRC Handbook of Chemistry and Physics, CRC Press/Taylor and Francis, Boca Raton, FL, 95th Edition, Internet Version 2015, accessed December 2014

Tables of Physical & Chemical Constants, Kaye & Laby Online, 16th edition, 1995. Version 1.0 (2005), accessed December 2014

J. S. Coursey, D. J. Schwab, J. J. Tsai, and R. A. Dragoset, Atomic Weights and Isotopic Compositions (version 4.1), 2015, National Institute of Standards and Technology, Gaithersburg, MD, accessed November 2016

خواص و کاربردها:

John Emsley, Nature’s Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements, Oxford University Press, New York, 2nd Edition, 2011

Thomas Jefferson National Accelerator Facility - Office of Science Education, It’s Elemental - The Periodic Table of Elements, accessed December 2014

تاریخچه:

Elements 1-112, 114, 116 and 117 © John Emsley 2012. Elements 113, 115, 117 and 118 © Royal Society of Chemistry 2017

آ ایتربیم پروتاکتینیم د ژ فلوئور گوگرد نوبلیم
آرسنیک ایتریم پرومتیم دابنیم ژرمانیم ق ل نیتروژن
آرگون ایریدیم پلاتین دارماشتدیم س قلع لانتان نیکل
آکتینیم ایندیم پلوتونیم دیسپروزیم ساماریم ک لوتسیم نیهونیم
آلومینیم اینشتاینیم پولونیم ر سدیم کادمیم لورنسیم نئوبیم
آنتیموان ب ت رادرفوردیم سرب کالیفرنیم لیتیم نئودیمیم
آهن باریم تالیم رادون سریم کبالت لیورموریم نئون
الف برکلیم تانتال رادیم سزیم کربن م و
اربیم برم تربیم رنیم سلنیم کروم مایتنریم وانادیم
اروپیم بریلیم تکنسیم روبیدیم سیبورگیم کریپتون مس هـ
استاتین بور تلوریم روتنیم سیلیسیم کلر مسکوویم هاسیم
استرونسیم بوریم تنسین رودیم ط کلسیم مندلویم هافنیم
اسکاندیم بیسموت تنگستن رونتگنیم طلا کوپرنیسیم منگنز هلیم
اسمیم پ توریم روی ف کوریم منیزیم هولمیم
اکسیژن پالادیم تولیم ز فرانسیم گ مولیبدن هیدروژن
امریسیم پتاسیم تیتانیم زنون فرمیم گادولینیم ن ی
اورانیم پرازئودیمییم ج زیرکونیم فسفر گالیم نپتونیم ید
اوگانسون جیوه فلروویم نقره