شرح تصویر:
تصویر برگرفته از عکس پرتونگاریِ اشعه ایکس معده و روده‌های بیماری است که به او «غذای باریم» داده شده است.
شکل ظاهری:
باریم فلزی نرم و نقره‌ای رنگ است که در هوا به‌سرعت کدر می‌شود و با آب واکنش می‌کند.
کاربردها:
باریم کاربرد زیادی ندارد. بیش‌ترین استفادۀ آن در مایعات حفاری است که در چاه‌های نفت و گاز به کار می‌رود. از باریم در رنگ‌ها و شیشه‌سازی نیز استفاده می‌شود.
تمام ترکیبات باریم سمّی‌اند. با این‌حال، باریم سولفات (در آب) حل نمی‌شود و بنابراین بلعیدن آن بی‌خطر است. سوسپانسیون باریم سولفات گاهی برای بیمارانی که از اختلالات گوارشی رنج می‌برند تجویز می‌شود. به این دارو «غذای باریم» یا «تنقیه باریم» گفته می‌شود. باریم عنصری سنگین است و پرتوهای ایکس را پراکنده می‌کند؛ به همین دلیل هنگام عبور پرتوهای ایکس از بدن، باریم سولفات به تشخیص معده و روده‌ها در پرتونگاری کمک می‌کند.
در گذشته از باریم کربنات به‌عنوان مرگ موش استفاده می‌شد. باریم نیترات در آتش‌بازی، رنگ سبز تولید می‌کند.
نقش زیست‌شناختی:
باریم نقش زیست‌شناختی مشخصی ندارد؛ هرچند که در گونۀ خاصی از جلبک‌ها، باریم سولفات دیده شده است. باریم و تمام ترکیبات محلول در آب و اسید آن سمّی‌اند.
فراوانی طبیعی:
باریم فقط به‌شکل ترکیب‌شده با عنصرهای دیگر دیده می‌شود. سنگ معدن‌های اصلی باریم عبارتند از باریت (باریم سولفات) و ویتِریت (باریم کربنات). فلز باریم را می‌توان از برقکافت باریم کلرید مذاب و یا با حرارت دادن باریم اکسید با پودر آلومینیم تهیه کرد.
در اوایل دهۀ ۱۶۰۰ میلادی، وینچنزو کاشارولو در بولونیا ایتالیا مقداری سنگ‌ریزه غیرعادی پیدا کرد. وقتی این سنگ‌ریزه‌ها در طول روز تا حد قرمز شدن حرارت داده می‌شدند، در طول شب می‌درخشیدند. این سنگ‌ریزه‌ها کانی باریت (باریم سولفات یا BaSO4) بود.
کارل شیل در دهۀ ۱۷۶۰ میلادی این کانی را که به‌نام «سنگ بولونیا» شناخته می‌شد بررسی کرد و متوجه شد که سولفاتِ فلزی ناشناخته است. هم‌زمان، کانی‌شناسی به‌نام دکتر ویلیام ویترینگ کانی سنگین دیگری را در یک معدن سرب در کامبرلند انگلستان پیدا کرده بود که واضح بود سنگ معدن سرب نیست. او نام این کانی را ویتِریت گذاشت و بعداً مشخص شد که ترکیب آن باریم کربنات یا BaCO3 است.
خودِ فلز باریم با فرایند متداول ذوب کردن با کربن، از هیچ یک از ترکیبات سولفات و کربناتِ آن به‌دست نیامد. اما همفری دیوی در سال ۱۸۰۸ میلادی در مؤسسه سلطنتی لندن، باریم را از برقکافت باریم هیدروکسید به‌دست آورد.
|
| ||||
|
|
| انرژی‌های یونش | اول | دوم | سوم | چهارم | پنجم | ششم | هفتم | هشتم |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| kJ/mol | ۵۰۲/۸۴۹ | ۹۶۵/۲۲۳ | - | - | - | - | - | - |
حالت‌های اُکسایش معمول: ۲
ایزوتوپ‌ها:
| ایزوتوپ | جرم اتمی | فراوانی طبیعی (٪) | نیمه‌عمر | شیوه واپاشی |
|---|---|---|---|---|
| 130Ba | ۱۲۹/۹۰۶ | ۰/۱۰۶ | ۱۰۲۱×۲/۲ سال | +β+β |
| 132Ba | ۱۳۱/۹۰۵ | ۰/۱۰۱ | ۱۰۲۱×۱/۳ سال | EC EC |
| 134Ba | ۱۳۳/۹۰۵ | ۲/۴۱۷ | - | - |
| 135Ba | ۱۳۴/۹۰۶ | ۶/۵۹۲ | - | - |
| 136Ba | ۱۳۵/۹۰۵ | ۷/۸۵۴ | - | - |
| 137Ba | ۱۳۶/۹۰۶ | ۱۱/۲۳۲ | - | - |
| 138Ba | ۱۳۷/۹۰۵ | ۷۱/۶۹۸ | - | - |
داده‌ها:
W. M. Haynes, ed., CRC Handbook of Chemistry and Physics, CRC Press/Taylor and Francis, Boca Raton, FL, 95th Edition, Internet Version 2015, accessed December 2014
Tables of Physical & Chemical Constants, Kaye & Laby Online, 16th edition, 1995. Version 1.0 (2005), accessed December 2014
J. S. Coursey, D. J. Schwab, J. J. Tsai, and R. A. Dragoset, Atomic Weights and Isotopic Compositions (version 4.1), 2015, National Institute of Standards and Technology, Gaithersburg, MD, accessed November 2016
خواص و کاربردها:
John Emsley, Nature’s Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements, Oxford University Press, New York, 2nd Edition, 2011
Thomas Jefferson National Accelerator Facility - Office of Science Education, It’s Elemental - The Periodic Table of Elements, accessed December 2014
تاریخچه:
Elements 1-112, 114, 116 and 117 © John Emsley 2012. Elements 113, 115, 117 and 118 © Royal Society of Chemistry 2017
همه عنصرها