شرح تصویر:

تصویر علامت هشدار پرتوزایی را نشان می‌دهد و منعکس‌کنندۀ ماهیت ناپایدار و واکنش‌پذیرِ عنصر استاتین است.

شکل ظاهری:

استاتین عنصری با پرتوزاییِ در حد خطرناک است.

کاربردها:

در حال حاضر استاتین کاربردی خارج از تحقیقات ندارد. نیمه‌عمر پایدارترین ایزوتوپ این عنصر فقط هشت ساعت است و تاکنون فقط مقادیر بسیار کمی از آن تولید شده است.

طیف‌سنجی جرمی نشان داده که رفتار شیمیایی استاتین شبیه به دیگر هالوژن‌ها، به‌ویژه ید است.

نقش زیست‌شناختی:

استاتین نقش زیست‌شناختی مشخصی ندارد و به‌علت پرتوزا بودن، سمّی است.

فراوانی طبیعی:

استاتین را به روش‌های مختلفی می‌توان به‌دست آورد، اما نه به میزانی قابل توجه. استاتین‌ـ۲۱۱ را در رآکتورهای هسته‌ای و با بمباران نوترونیِ بیسموت‌ـ۲۰۰ می‌سازند.

در سال ۱۹۳۹ میلادی، دو گروه به کشف این عنصر در نمونه‌ کانی‌ها نزدیک شدند. هوریا هولوبی و ایوِت کاوچوی نمونه‌های کانی را با یک دستگاه پرتو ایکس با قدرت تفکیک بالا بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که این عنصر را تشخیص داده‌اند. همزمان، والتر میندر پرتوزایی رادیم را مشاهده کرد و گفت که ممکن است در این نمونه عنصر دیگری نیز وجود داشته باشد. او پس از انجام آزمایش‌های شیمیایی، این عنصر را شبیه به ید دانست.

دِیل کورسون، کِنِت راس مک‌کِنزی و امیلیو سگرِه اولین بار در سال ۱۹۴۰ میلادی و در دانشگاه کالیفرنیا، توانستند عنصر شماره ۸۵ را به طرز متقاعدکننده‌ای تولید کنند. آنها برای ساختن استاتین، بیسموت را با ذره‌های آلفا بمباران کردند. با اینکه این دانشمندان کشفشان را گزارش کردند، به دلیل جنگ جهانی دوم نتوانستند به پژوهش‌هایشان ادامه دهند، زیرا تمام پژوهشگران و مواد پرتوزا به پروژه منهتن اختصاص داده شده بود و همه به دنبال ساخت سلاح‌های هسته‌ای بودند.

 
شعاع اتمی ناپیوندی (Å): ۲/۰۲
شعاع کووالانسی (Å): ۱/۴۸
الکترون‌خواهی (kJ/mol): ۲۷۰/۲
الکترونِگاتیویته (مقیاس پاولینگ): ۲/۲
انرژی‌های یونش اول دوم سوم چهارم پنجم ششم هفتم هشتم
kJ/mol -  -  -  -  -  -  -  -
 

حالت‌های اُکسایش معمول: ۷ ، ۵ ، ۳ ، ۱ ، ۱-

ایزوتوپ‌ها:

ایزوتوپ جرم اتمی فراوانی طبیعی (٪) نیمه‌عمر شیوه واپاشی
210At ۲۰۹/۹۸۷ - ۸/۱ ساعت EC
210At ۲۰۹/۹۸۷ - - α
211At ۲۱۰/۹۸۷ - ۷/۲۱ ساعت EC
211At ۲۱۰/۹۸۷ - - α

داده‌ها:

W. M. Haynes, ed., CRC Handbook of Chemistry and Physics, CRC Press/Taylor and Francis, Boca Raton, FL, 95th Edition, Internet Version 2015, accessed December 2014

Tables of Physical & Chemical Constants, Kaye & Laby Online, 16th edition, 1995. Version 1.0 (2005), accessed December 2014

J. S. Coursey, D. J. Schwab, J. J. Tsai, and R. A. Dragoset, Atomic Weights and Isotopic Compositions (version 4.1), 2015, National Institute of Standards and Technology, Gaithersburg, MD, accessed November 2016

خواص و کاربردها:

John Emsley, Nature’s Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements, Oxford University Press, New York, 2nd Edition, 2011

Thomas Jefferson National Accelerator Facility - Office of Science Education, It’s Elemental - The Periodic Table of Elements, accessed December 2014

تاریخچه:

Elements 1-112, 114, 116 and 117 © John Emsley 2012. Elements 113, 115, 117 and 118 © Royal Society of Chemistry 2017

آ ایتربیم پروتاکتینیم د ژ فلوئور گوگرد نوبلیم
آرسنیک ایتریم پرومتیم دابنیم ژرمانیم ق ل نیتروژن
آرگون ایریدیم پلاتین دارماشتدیم س قلع لانتان نیکل
آکتینیم ایندیم پلوتونیم دیسپروزیم ساماریم ک لوتسیم نیهونیم
آلومینیم اینشتاینیم پولونیم ر سدیم کادمیم لورنسیم نئوبیم
آنتیموان ب ت رادرفوردیم سرب کالیفرنیم لیتیم نئودیمیم
آهن باریم تالیم رادون سریم کبالت لیورموریم نئون
الف برکلیم تانتال رادیم سزیم کربن م و
اربیم برم تربیم رنیم سلنیم کروم مایتنریم وانادیم
اروپیم بریلیم تکنسیم روبیدیم سیبورگیم کریپتون مس هـ
استاتین بور تلوریم روتنیم سیلیسیم کلر مسکوویم هاسیم
استرونسیم بوریم تنسین رودیم ط کلسیم مندلویم هافنیم
اسکاندیم بیسموت تنگستن رونتگنیم طلا کوپرنیسیم منگنز هلیم
اسمیم پ توریم روی ف کوریم منیزیم هولمیم
اکسیژن پالادیم تولیم ز فرانسیم گ مولیبدن هیدروژن
امریسیم پتاسیم تیتانیم زنون فرمیم گادولینیم ن ی
اورانیم پرازئودیمییم ج زیرکونیم فسفر گالیم نپتونیم ید
اوگانسون جیوه فلروویم نقره