شرح تصویر:
نوبلیم به افتخار آلفرد نوبل نام‌گذاری شده است. در این تصویر یک علامت ژاپنی (virtue word) نشان داده شده که معانی مختلفی از قبیل «استاد بزرگ» و «اصیل» (noble) دارد و به منشأ نام این عنصر اشاره دارد. در زمینه تصاویری مربوط به «دنباله» اتم‌ها آمده است، شبیه دنباله‌هایی که که هنگام عبور تابش از میان یک اتاق ابر ایجاد می‌شود.
شکل ظاهری:
نوبلیم فلزی پرتوزا است. تاکنون تعداد کمی از اتم‌های این عنصر ساخته شده و نیمه‌عمر آن فقط ۵۸ دقیقه است.
کاربردها:
نوبلیم کاربردی خارج از پژوهش‌های علمی ندارد.
نقش زیست‌شناختی:
نوبلیم نقش زیست‌شناختی مشخصی ندارد و به دلیل پرتوزا بودن، سمّی است.
فراوانی طبیعی:
نوبلیم از بمباران کوریم با کربن در دستگاهی به‌نام سیکلوترون ساخته می‌شود.
تاریخچۀ این عنصر بحث‌برانگیز بوده است. در سال ۱۹۵۶ میلادی، گروهی به سرپرستی گئورگی فلروف در مؤسسۀ انرژی اتمی مسکو، پلوتونیم را با اکسیژن بمباران کردند و اتم‌های عنصر ۱۰۲ را به‌شکل ایزوتوپ‌ـ۲۵۲ به‌دست آوردند. با این حال موفق به گزارش کردنِ این موفقیت نشدند.
در سال ۱۹۵۷ میلادی، مؤسسۀ فیزیک نوبل در استکهلم اعلام کرد که از بمباران کوریم با کربن، ایزوتوپ‌ـ۲۵۳ را ساخته‌اند. پس از آن در سال ۱۹۵۸ میلادی، آلبرت گیورسو در آزمایشگاه لارنس برکلی (LBL) ادعا کرد که آن‌ها هم از بمباران کوریم با کربن، ایزوتوپ‌ـ۲۵۴ را ساخته‌اند. دانشمندان روس نیز این ادعاها را به چالش کشیدند.
در سال‌های ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۳ میلادی، در مؤسسۀ مشترک تحقیقات هسته‌ای روسیه که در دوبنا روسیه واقع است، ایزوتوپ‌های ۲۵۲ تا ۲۵۶ را سنتز کردند. گیورسو هنوز اصرار داشت که گروه او اولین بار عنصر ۱۰۲ را کشف کرده است و به این ترتیب، این اتهامات متقابل سال‌ها ادامه یافت تا آنکه سرانجام مجمع بین‌المللی شیمی محض و کاربردی (IUPAC) با معرفی دانشمندان روسی به‌عنوان کاشفان این عنصر، به این مجادله‌ها پایان داد.
|
| ||||
|
|
| انرژی‌های یونش | اول | دوم | سوم | چهارم | پنجم | ششم | هفتم | هشتم |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| kJ/mol | ۶۴۱/۶۳ | - | - | - | - | - | - | - |
حالت‌های اُکسایش معمول: ۳ ، ۲
ایزوتوپ‌ها:
| ایزوتوپ | جرم اتمی | فراوانی طبیعی (٪) | نیمه‌عمر | شیوه واپاشی |
|---|---|---|---|---|
| 259No | ۲۵۹/۱۰۱ | - | ۵۸ دقیقه | α |
| 259No | ۲۵۹/۱۰۱ | - | - | EC |
| 259No | ۲۵۹/۱۰۱ | - | - | sf |
داده‌ها:
W. M. Haynes, ed., CRC Handbook of Chemistry and Physics, CRC Press/Taylor and Francis, Boca Raton, FL, 95th Edition, Internet Version 2015, accessed December 2014
Tables of Physical & Chemical Constants, Kaye & Laby Online, 16th edition, 1995. Version 1.0 (2005), accessed December 2014
J. S. Coursey, D. J. Schwab, J. J. Tsai, and R. A. Dragoset, Atomic Weights and Isotopic Compositions (version 4.1), 2015, National Institute of Standards and Technology, Gaithersburg, MD, accessed November 2016
خواص و کاربردها:
John Emsley, Nature’s Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements, Oxford University Press, New York, 2nd Edition, 2011
Thomas Jefferson National Accelerator Facility - Office of Science Education, It’s Elemental - The Periodic Table of Elements, accessed December 2014
تاریخچه:
Elements 1-112, 114, 116 and 117 © John Emsley 2012. Elements 113, 115, 117 and 118 © Royal Society of Chemistry 2017
همه عنصرها