تاریخ انقضا: پنج هزار سال پس از تولید

اگر بخواهید برای زمان‌های اضطراری (مثل زلزله) کیف نجات آماده کنید چه خوراکی‌هایی را در آن قرار می‌دهید؟ حتماً غذاهایی را انتخاب می‌کنید که تاریخ انقضاشان نزدیک نباشد تا مجبور نباشید زود به زود عوضشان کنید. مثلاً غذاهای کنسروشده و میوه خشک را می‌توان چندین ماه نگه داشت. برخی مواد غذایی مثل برنج سفید، نمك، شكر و لوبیای خشك‌شده اگر در شرایط مناسب نگهداری شوند برای چند سال هم قابل استفاده‌اند. اما آیا خوراکی‌ای وجود دارد که تا آخر عمر خودمان یا حتی چند نسل بعدمان فاسد نشود؟! باید گفت بله. این خوراکی خوشمزه را زنبورها به ما هدیه می‌دهند.

از شهد تا عسل

عسل تنها ماده‌ای است که می‌توان گفت هرگز فاسد نمی‌شود. شواهدی وجود دارد که بابلی‌ها مرده‌هایشان را در عسل دفن می‌كردند و اسکندر مقدونی در تابوتی پر از عسل مومیایی شده است. برای درست کردن عسل، زنبورها شهد گل‌ها و گیاهان را می‌نوشند و وقتی به کندو می‌رسند آن را در حفره‌های کندو بالا می‌آورند! این کار ممکن است چندین بار و حتی بین زنبورهای مختلف تکرار شود، یعنی هر زنبور شهد را در دهان زنبوری دیگر بالا بیاورد! شاید این چندان دلپذیر به نظر نرسد، اما بخش مهمی از خواص و ماندگاریِ عسل وابسته به آنزیم‌هایی است که در بزاق و معده‌ی زنبور وجود دارند. مهم‌ترینِ آنها آنزیمی است که مولکول‌های «ساکارز» در شهد را به مولکول‌های کوچکترِ «گلوکز» و «فروکتوز» می‌شكند. ساکارز، گلوکز و فروکتوز همگی جزء دسته‌ای از ترکیبات شیمیایی‌اند که قندها یا «کربوهیدرات‌ها» نام دارند. قند حبه و شکر سفید از ساکارز تشکیل شده است که از گلوکز و فروکتوز (که در عسل فراوانند) مولکول‌های بزرگ‌تری دارد. برای همین است که عسل راحت‎تر از شکر سفید (ساکارز) در بدن هضم می‌شود.