مرتضی آریانژاد هستم. عکاس و محقق حیات وحش از میناب. بخشی از فعالیت‌های زیست‌محیطی بنده تلاش برای کاهش تعارض پلنگ در شرق استان هرمزگان بوده است. در سال ۹۴ برای تهیۀ تصاویر خرس‌سیاه آسیایی و پلنگ به ارتفاعات شهرستان میناب سفر کرده بودم.
در این سفر متوجه شدم دامداران آن مناطق تعارض شدیدی با پلنگ دارند و چون هیچ خسارتی به آنان پرداخت نمی‌شود آن‌ها راهی جز کشتن پلنگ ندارند. به‌طور مثال یک دامدار که ۳۰۰ رأس دام دارد در یک سال ده رأس آن طعمۀ پلنگ می‌شود ولی تلفات بیماری آن سی رأس دام است. یکی از روش‌های معمول برای از بین بردن پلنگ، مسموم‌کردن طعمۀ به سَم است که متأسفانه هم پلنگ از بین می‌رود، هم تمامی گوشتخواران منطقه مثل خرس‌سیاه، شاه‌روباه، گربۀ جنگلی، و چون شاهد از بین رفتن کمیاب‌ترین گونه‌های جانوری بودم تصمیم گرفتم در این مورد کاری انجام دهم. ایده‌ای که به ذهنم آمد این بود که اگر تلفات بیماری دام‌های آنان را کاهش دهم، هم سود سالانه آن دامدار بیشتر می‌شود هم از انتقال بیماری به حداقل طعمۀ طبیعی پلنگ جلوگیری می‌شود. چنین فعالیتی باعث شد که دامدار به این موضوع پی ببرد که حضور پلنگ باعث شده که ما چنین خدماتی برای آن‌ها فراهم کنیم. از این‌رو دامداران این مناطق ارتباط بهتری با حیات‌وحش برقرار کردند.
پروژه‌های آینده: گسترش‌دادن چنین فعالیت‌هایی در شرق استان هرمزگان، به‌خصوص مناطق پُر‌تعارض است. (البته به شرط حمایت مالی). سال ۹۴ وقتی چنین فعالیت‌هایی را شروع کردم تصورم این بود که حمایت‌هایی از طرف سازمان محیط‌زیست یا ارگان‌های دیگر انجام می‌شود ولی متأسفانه تا الان هیچ حمایتی صورت نگرفته است. اجرای چنین پروژه‌هایی نیاز به بودجه دارد و در این چند سال من از هزینه‌های زندگی شخصی خودم برای این کار گذاشته‌ام.
